Гэта прыўкрасна, я так лічу:

Хаця разышліся паненкі зусім не сардэчна, як толькі ўзышло сонца, яны надзвычай нецярпліва паспяшаліся на сустрэчу. Стан іх думак не дазволіў ім ноччу заснуць, і кожная ўспамінала тысячы пытанняў, якія хацела зараз жа задаць другой. Матыльда згадвала, як Тэадор двойчы ратаваў Ізабэлу ў цяжкую хвіліну, і не магла паверыць ( Read more... )

Такое ўражанне, што "Замак Отранта" - універсальная мыльная опера. Думаю, серыял БіБіСі паводле яго меў бы нечуваныя зборы. Бо як тут, перакладаючы, не праслязіцца:

- Ён памірае! - закрычаў адзін са слуг. - Ёсць у каго распяцце? Памаліся за яго, Андрэ ( Read more... )

Ўолпал, як на мяне, быў яшчэ тым тролем:

- Мне нічога не пагражае, - прамовіла Матыльда, - нічога апроч затрымкі. Паспяшайся ж - і ніхто не дазнаецца, што гэта я дапамагла табе ўцячы.
- Пакляніся ўсімі святымі, - сказаў Тэадор, - што ніхто цябе не западозрыць, а інакш, даю слова, я застануся тут і буду чакаць наканаванага.
- О, ты занадта высакародны ( Read more... )

Год ці два таму мы з kastani пераклалі для аднаго праекта нідэрландскую калядку. Пра яе далейшы лёс я не ведаю - спяваў яе хтосьці ці не спяваў. Хай вісіць тут.

Калядка, верагодна, была вядомая яшчэ ў 15 стагоддзі. Існуе яна ў дзвюх версіях - каталіцкай (даўжэйшай на адзін слупок) і пратэстанцкай. Мы пераклалі пратэстанцкую. Арыгінал не вешаю, ён ёсць у ( Read more... )

А я! я! я толькі што скончыла пераклад македонскай балады "Хворы Дойчын" даўжынёй дзевяць старонак, патраціўшы на яе, такім чыным, трое выходных. Праўда, літаральна пазаўчора ўзнікла пытанне: а ці не пакінуць арыгінальнае імя героя - "Болен Дойчын". Пакуль схіляюся да думкі, што не пакінуць.

Карацей, яшчэ крыху падрэдагаваць - і можна здавацца.

А ( Read more... )

Хочацца мне сёння абмеркаваць у практычным ключы асаблівасці паўднёваславянскіх баладаў. Ага, менавіта такія пытанні хвалююць люд паспаліты ў заслужаную нядзелю. І нічога ты з гэтым не зробіш.

Наколькі я разумею, славянскія, у прыватнасці, сербскія балады на беларускую мову не перакладаліся нават І. Чаротам. Таму вельмі хочацца пачаць гэтую справу ( Read more... )

Толькі што скончыла перакладаць апавяданне Эдгара По "Размова з муміяй" - апошні пераклад для зборніка Эдгара По (спадзяюся, гэтым разам яно так і ёсць) і першы - для афрыканскага нумару "ПрайдзіСвета". Усё ж вясёлыя апавядашкі гэтага дзядзькі нашмат цікавейшыя за жудзікі (некаторыя з якіх, напрыклад, апавяданне "Праўда пра тое, што здарылася з ( Read more... )